ΣΑΝ ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΥ

Συγγραφείς: Λία Ζώτου, Θοδωρής Καραγεωργίου

Κατηγορία : Λογοτεχνία
Σειρά : Ελληνική λογοτεχνία

«Η ζωή βλέπεις, είναι… Είναι σαν τα φύλλα του καπνού, παιδί μου. Γι’ αυτά που δεν σου μίλησα ποτέ. Στην αρχή είναι μικρά και πράσινα,

γεμάτα ζωντάνια. Έπειτα μεγαλώνουν, ωριμάζουν, παίρνουν το χρώμα του χρυσού! Και μετά… Μετά ξεραίνονται, θρυμματίζονται, χάνονται και δεν μένει τίποτα, παρά μονάχα η μυρωδιά τους!»

Ο Νίκολας ταξιδεύει από την Αμερική με προορισμό την Καβάλα, ψάχνοντας να ανακαλύψει το άγνωστο παρελθόν του παππού του και ταυτόχρονα το δικό του μέλλον. Τα μοναδικά στοιχεία που έχει στα χέρια του είναι το όνομα μιας γυναίκας, το χωριό που μένει και ένα κλειστό ξύλινο κουτί, που πρέπει να της παραδώσει. 

Το κουτί θα ανοίξει και η «Μέκκα του καπνού» θα φανερώσει τα μυστικά της…

Στην Καβάλα του 1920, ανάμεσα στις καπναποθήκες και στους έμπορες, στα καπνοχώραφα και στους παραγωγούς, γεννιέται μία παιδική φιλία, ένας θυελλώδης έρωτας και μία υπόσχεση καρδιάς! Αυτός, φτωχό προσφυγόπουλο από τη Σμύρνη εκείνη, κόρη πλούσιου καπνέμπορα. 

Θα καταφέρει η αγάπη αυτή να ξεπεράσει τα χτυπήματα, τους πειρασμούς, τις δυσκολίες και τις δολοπλοκίες; Θα καταφέρει να σταθεί μέχρι το τέλος; 

Από την Ελλάδα των μεγάλων κοινωνικών διαφορών και την Αγγλία του μεσοπολέμου έως την Αμερική της καπνοβιομηχανίας και του εύκολου κέρδους, αληθινά γεγονότα κινούνται στη σφαίρα της λογοτεχνίας και πλάθουν μία ιστορία γεμάτη εικόνες, αρώματα και νοσταλγία.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ

Η ΛΙΑ ΖΩΤΟΥ και ο ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ γεννήθηκαν σε δύο γειτονικά χωριά της Καβάλας. 
Η Λία σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Εκτός από την ανάγνωση βιβλίων, η οποία τη βοηθά να γνωρίζει νέους κόσμους, λατρεύει τη ζωγραφική και τη φωτογραφία. 
Ο Θοδωρής έχει σπουδάσει νομικά στο πανεπιστήμιο Metropolitan του Λονδίνου. Στη συγγραφή τον οδήγησε η παρατήρηση της ζωής, της συμπεριφοράς και της εξωτερίκευσης του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου. Άρθρα του και κριτικές για ταινίες, μουσική και βιβλία δημοσιεύονται, κατά καιρούς, σε τοπικές εφημερίδες και σε διάφορες ιστοσελίδες. 
Η Λία και ο Θοδωρής, εκτός από σύντροφοι στη συγγραφή, είναι και σύντροφοι στη ζωή.

«Η ζωή, βλέπεις, είναι σαν τα φύλλα του καπνού, παιδί μου. Γι’ αυτά που δε σου μίλησα ποτέ. Στην αρχή είναι μικρά και πράσινα, γεμάτα ζωντάνια. Έπειτα μεγαλώνουν, ωριμάζουν, παίρνουν το χρώμα του χρυσού! Και μετά… Μετά ξεραίνονται, θρυμματίζονται, χάνονται και δε μένει τίποτα παρά μονάχα η μυρωδιά τους!»  Το βιβλίο «σαν τα φύλλα του καπνού» παρουσιάζετε σήμερα Τρίτη 29 Απριλίου στην Κομοτηνή, από τους συγγραφείς του Λία Ζώτου και Θοδωρή Καραγεωργίου  στο κατάστημα puplic Κομοτηνής στις 7:00 το απόγευμα. Οι συγγραφείς παραχώρησαν νωρίτερα σε εμάς συνέντευξη και μίλησαν για το βιβλίο, για την συγγραφή, καθώς και για το μυστικό της επιτυχίας.

Μ.Κ.: Πως σας ήρθε η ιδέα για αυτό το μυθιστόρημα;

Τα «φύλλα» δεν είναι απλά μία ιστορία φανταστική. Είναι θραύσματα από ιστορίες που μας έχουν διηγηθεί στην παιδική μας ηλικία, είναι γεγονότα από χρόνια αλησμόνητα που δεν χορταίναμε να τα ακούμε και τα οποία μας συντροφεύουν μέχρι και σήμερα.

Ζεστός ελληνικός καφές να αχνίζει στα λευκά φλιτζάνια, η σόμπα στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς να καίει, τα κάστανα να σκάνε στη φωτιά... Και οι δικοί μας, με δάκρυα στα μάτια, να αφηγούνται ιστορίες από τα παλιά...

Μ.Κ.: Πόσο χρόνο διήρκησε η συγγραφή του βιβλίου;

Εννέα γεμάτους μήνες.

Μ.Κ.: Το μυθιστόρημα αυτό το γράψατε στον τόπο στον οποίο αναφέρετε;

Το μυθιστόρημα αυτό το γράψαμε σε ένα τραπέζι - κληρονομιά, εξήντα ετών, στο σπίτι μας, στη Χρυσούπολη Καβάλας.

Μ.Κ.: Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο.

Ιούνιος, 2001. Ο Νίκολας ταξιδεύει από την Αμερική με προορισμό την Καβάλα, έχοντας σκοπό να ανακαλύψει το άγνωστο παρελθόν του παππού του και ταυτόχρονα το δικό του μέλλον. Τα μοναδικά στοιχεία που έχει στα χέρια του είναι το όνομα μιας γυναίκας, το χωριό στο οποίο μένει και ένα κλειστό ξύλινο κουτί, που πρέπει να της παραδώσει. Το κουτί θα ανοίξει και η «Μέκκα του καπνού» θα φανερώσει τα μυστικά της…

Καβάλα, 1928. Ανάμεσα στις καπναποθήκες και στους εμπόρους, στα καπνοχώραφα και στους παραγωγούς, γεννιέται μια παιδική φιλία που θα εξελιχθεί σε έναν θυελλώδη έρωτα. Αυτός, φτωχό προσφυγόπουλο από τη Σμύρνη∙ εκείνη, κόρη πλούσιου καπνεμπόρου. Θα καταφέρει η αγάπη αυτή να ξεπεράσει τα χτυπήματα της μοίρας, τους πειρασμούς, τις δυσκολίες και τις δολοπλοκίες; Θα καταφέρει να σταθεί μέχρι το τέλος;

Από την Ελλάδα των μεγάλων κοινωνικών αντιθέσεων και την Αγγλία του μεσοπολέμου έως την Αμερική της καπνοβιομηχανίας και του εύκολου κέρδους, ξετυλίγεται με θαυμαστό τρόπο μια ιστορία αγάπης γεμάτη εικόνες, αρώματα και νοσταλγία.

Μ.Κ.: Ποίος είναι ο αγαπημένος ήρωας σας από το βιβλίο και τι σας συγκίνησε περισσότερο;

Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάποιον συγκεκριμένο ήρωα. Όλοι τους άφησαν επάνω μας το δικό τους στίγμα. Αυτό που μας συγκινούσε συνέχεια κατά τη διάρκεια της γραφής του βιβλίου, ήταν το ταξίδι που κάναμε στο παρελθόν, σε ένα παρελθόν που δεν είχαμε ζήσει, αλλά συνάμα μας φαινόταν τόσο οικείο.

Μ.Κ.: Σε τι κοινό απευθύνετε το βιβλίο σας;

Σε όλους όσους θέλουν  να ζήσουν δυνατά συναισθήματα.

Μ.Κ.: Τι θα προσφέρει αυτό το βιβλίο στους αναγνώστες;

Πιστεύουμε πως θα αγγίξει βαθιά τις καρδιές των αναγνωστών, όπως άγγιξε και τις δικές μας.

Μ.Κ.: Η επαγγελματική σας ενασχόληση είναι η συγγραφή βιβλίων ή ασχολείστε και με κάτι άλλο;

Λ. Ζ.: Τα τελευταία χρόνια η κύρια ενασχόληση μου είναι η συγγραφή βιβλίων, αν και έχω σπουδάσει την Παιδαγωγική Επιστήμη.

Θ. Κ.: Παράλληλα με τη συγγραφή βιβλίων, ασκώ και το επάγγελμα του δικηγόρου. 

Μ.Κ.: Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;

Είναι πολλοί οι συγγραφείς που διαβάζουμε και δεν θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε κάποιον συγκεκριμένο. Γενικότερα, αν μας αρέσει ένα βιβλίο κάποιου συγγραφέα, τον ακολουθούμε και στα επόμενα.

Μ.Κ.: Πως αρχίσατε την συγγραφή και τι σας κέντρισε το ενδιαφέρον προς αυτήν την κατεύθυνση;

Θ. Κ.: Πριν αρκετά χρόνια είχα βρεθεί μαζί με τους γονείς μου σε μία εκδήλωση ενός συγγραφέα, ο οποίος παρουσίαζε το δικό του έργο. Τον άκουσα με προσοχή και ο τρόπος που μιλούσε, αλλά και όλα όσα είπε τη μέρα εκείνη για τα βιβλία, μου άρεσαν πάρα πολύ. Θυμάμαι σαν να ήταν χθες που μετά την εκδήλωση ήθελα να γυρίζω τρέχοντας στο σπίτι και να ψάξω στη βιβλιοθήκη μας. Τα βιβλία που είχαμε δεν ήταν πολλά, αλλά τα εξέτασα όλα ένα προς ένα. Κοίταξα τα εξώφυλλά τους, τα ξεφύλλισα και αφού κατέληξα σε κάποιο, άρχισα να το διαβάζω ενθουσιασμένος. Με αυτόν τον τρόπο το διάβασμα μπήκε στη ζωή μου και βιβλίο με το βιβλίο καταλάβαινα ότι το αγαπούσα όλο και περισσότερο.

Ένιωθα τόσο όμορφα διαβάζοντας λογοτεχνικά βιβλία, που δειλά - δειλά άρχισα να λέω στον εαυτό μου, πως κάποια στιγμή θα ήθελα και εγώ να δημιουργήσω κάτι τέτοιο, θα ήθελα να φτιάξω τα δικά μου βιβλία.

Αυτό, λοιπόν, που ουσιαστικά με έκανε να αγαπήσω το γράψιμο δεν ήταν τίποτε άλλο από το διάβασμα.

Λ. Ζ.: Εγώ πάλι, να σας πω την αλήθεια, δεν πίστευα ποτέ πως θα μπορούσα να γράψω μία ιστορία. Αν και αγαπούσα το διάβασμα από μικρή, ποτέ δεν είχα σκεφτεί να γράψω. Την πρώτη επαφή με τη συγγραφή την είχα στο Πανεπιστήμιο, όταν στο τελευταίο  έτος χρειάστηκε να προετοιμάσω την πτυχιακή μου εργασία. Σαφώς και η προετοιμασία της βασιζόταν σε τελείως διαφορετική φόρμα, όμως τώρα μπορώ να ομολογήσω πως είχα γλυκαθεί αρκετά με τη διαδικασία. Αλλά και πάλι, ποτέ δεν σκέφτηκα ότι θα έφτανα στο σημείο να δημιουργήσω κάτι δικό μου. Η φαντασία βέβαια υπήρχε εδώ και καιρό και όλο προσπαθούσε να βρει διεξόδους. Μέχρι που ο Θοδωρής, έριξε την πρόταση στο τραπέζι: «Έλα να γράψουμε κάτι μαζί!» μου είπε μία μέρα, ενθουσιασμένος.

Εγώ φυσικά και γέλασα. «Ξέχνα το!» του είπα. «Δεν μπορώ να γράψω, δεν γίνεται!»

Έλα όμως που επέμενε.  Ώσπου με κατάφερε και κάθισα μπροστά από τον υπολογιστή. Τη μέρα εκείνη γράψαμε μαζί ένα μικρό διήγημα, και όταν το διάβασα, πραγματικά δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου.

Μ.Κ.: Είναι εύκολο να ασχολείστε και οι δύο με την συγγραφή; Δεν υπάρχουν διαφωνίες ή ανταγωνισμός;

Η συγκεκριμένη ερώτηση μπορούμε να πούμε πως είναι και η πιο συχνή που μας γίνεται. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που μόλις πληροφορούνται ότι είμαστε ένα συγγραφικό ζευγάρι, κατευθείαν ρωτούν: «Μα καλά πώς γίνεται και γράφετε μαζί; Πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο;». 

Σε γενικές γραμμές, θα λέγαμε, ότι όπως ακριβώς συμπληρώνει ο ένας τον άλλον στη ζωή, κάπως έτσι λειτουργούμε και με τη συγγραφή. Σίγουρα υπάρχουν όμως και μικροδιαφωνίες. Για παράδειγμα, ο Θοδωρής διαβάζει μία απόφαση που έχει πάρει η Λία για κάποιον από τους πρωταγωνιστές και κυριολεκτικά μένει με το στόμα ανοιχτό!

«Καλά έτσι θα γίνει τελικά;» ρωτάει τότε.

«Ναι, ναι...» κουνάει η Λία το κεφάλι και γελάει.

Με λίγα λόγια αν το να γράφεις ένα βιβλίο είναι συναρπαστικό, το να το γράφουν δύο μαζί είναι πραγματικά απίστευτο, είναι μαγικό!

Μ.Κ.: Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει;

Πρώτα απ’ όλα χρειάζεται να αγαπάει το διάβασμα. Έπειτα υπάρχουν αρκετά «εργαλεία» που βοηθούν στη συγγραφή ενός βιβλίου. Η φαντασία, η παρατηρητικότητα και η εμπειρία είναι κάποια από αυτά.

Μ.Κ.:  Ποίο είναι το μυστικό της επιτυχίας για ένα βιβλίο;

Δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο μυστικό. Κατά τη γνώμη μας, την επιτυχία ενός βιβλίου την καθορίζει απλά το κατά πόσο αυτό μιλάει στις ψυχές των ανθρώπων.

Μ.Κ.: Ο κόσμος σήμερα διαβάζει; Και τι προτιμάει; Το βιβλίο ή το e – book;

Ο κόσμος σήμερα διαβάζει ίσως περισσότερο από ποτέ. Γιατί στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, όλοι έχουμε την ανάγκη να ξεχαστούμε και να ταξιδέψουμε με κάποιο καλό βιβλίο. Νομίζουμε πως ο κόσμος προτιμάει, ακόμη τουλάχιστον, το έντυπο βιβλίο. Υπάρχουν, βέβαια, και αναγνώστες που επιλέγουν την ηλεκτρονική του μορφή.

Μ.Κ.: Είναι η δεύτερη συγγραφική σας δουλειά; Πως πήγε το πρώτο βιβλίο σας;

Το πρώτο μας βιβλίο, η «Εξαφάνιση», είναι ένα μυθιστόρημα για το εφηβικό κοινό, το οποίο όμως μπορεί να διαβαστεί και από ενήλικες αναγνώστες. Το βιβλίο έχει αγαπηθεί και τα σχόλια που εισπράττουμε από τον κόσμο είναι πραγματικά υπέροχα. Η πρώτη έκδοσή του έχει ήδη εξαντληθεί. Τέλος, να πούμε ότι συμμετέχει και στα βραβεία κοινού Public.    

Μ.Κ.: Έχετε κάποιο νέο βιβλίο στα σκαριά;

Αν και λιγάκι νωρίς ακόμη, κάτι υπάρχει στο μυαλό μας. Μία ιστορία που θα μας ταξιδεύει και πάλι αρκετά χρόνια πίσω στο παρελθόν και θα φτάνει σχεδόν μέχρι και το σήμερα. Στημένη όμως πάνω σε ένα διαφορετικό φόντο αυτή τη φορά.

Μ.Κ.: Ποία είναι η πηγή έμπνευση σας;

Πηγή έμπνευσης μπορεί να αποτελέσει το οτιδήποτε. Ένα τοπίο, μία συμπεριφορά, μία κίνηση, ένα βλέμμα, ο ήλιος που δύει πίσω από το βουνό…

Μ.Κ.: Συνήθως όταν γράφετε ένα βιβλίο έχετε προκαθορίσει το τέλος ή σας εμπνέει και σας οδηγεί ο ήρωας σας;

Πριν ξεκινήσουμε το βιβλίο μας, συζητάμε και σχεδιάζουμε την κεντρική ιστορία, τον σκελετό όπως θα λέγαμε. Έπειτα, ξεκινά η συγγραφή του. Βέβαια, από ένα σημείο και μετά, οι ήρωες μας αποκτούν τόσο δυνατή προσωπικότητα που κατά κάποιο τρόπο δεν μπορούμε πια να τους ελέγξουμε. Φτάνουν στο σημείο να επιλέγουν από μόνοι τους τις αντιδράσεις τους και κατά συνέπεια την πορεία της ίδιας της ιστορίας. Αυτό όμως είναι και το ομορφότερο κομμάτι της συγγραφής.

Μ.Κ.: Όταν πρέπει να αναφέρετε ιστορικά γεγονότα σε ένα βιβλίο και να τα συνδέσετε είναι εύκολο; Απαιτεί γνώσεις και διάβασμα;

Αυτό, κατά τη γνώμη μας, ίσως είναι και το πιο δύσκολο κομμάτι του βιβλίου. Τα ιστορικά γεγονότα, αλλά και οτιδήποτε άλλο απαιτεί έρευνα, (λόγου χάρη στο τελευταίο μας βιβλίο υπήρχε ο «κύκλος του καπνού», οι εργασίες στα χωράφια, οι καπναποθήκες), είναι κάτι για το οποίο πρέπει να είσαι σίγουρος. Έτσι, το διάβασμα είναι απαραίτητο σε αυτές τις περιπτώσεις.