Στο επίκεντρο η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου λόγω και της επικαιρότητας στην ενημερωτική συνάντηση που πραγματοποίησε ο Δικηγορικός Σύλλογος Ροδόπης, την Τρίτη, με θέμα «Κύπρος, Εθνική Κυριαρχία ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών - Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) – Ελλάδα έννοια και οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) – Υφαλοκρηπίδα», για την ενημέρωση του κοινού για όλες τις πτυχές της υπόθεσης, που αφορά στην περίπτωση της Κύπρου, αλλά και για τις αντίστοιχες αναπτυξιακές δυνατότητες, που θα μπορούσε να αξιοποιήσει και η Ελλάδα.
Στο πάνελ των ομιλητών ήταν ο Δικηγόρος, διδάκτορας Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργο, Βουλευτής Ροδόπης και τέως Υπουργός Παιδείας, κ. Ευριπίδης Στυλιανίδης, ο πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Λευκωσίας κ. Γιώργος Παπαντωνίου και ο Επίκουρος Καθηγητής του τμήματος Νομικής του ΔΠΘ, στον τομέα Διεθνών Σπουδών κ. Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος.
«είναι αξιέπαινη η πρωτοβουλία του δικηγορικού συλλόγου» δήλωσε ο κ. Στυλιανίδης που συνέχισε τονίζοντας ότι «να διοργανώσει τη συγκεκριμένη εκδήλωση γιατί προσφέρει τη δυνατότητα στο κοινό της πόλης μας να ενημερωθεί για τις διαστάσεις και τη σημασία της χάραξης μιας εθνικής στρατηγικής, που θα αξιοποιεί όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα και της Ελλάδος, αλλά και της Κύπρου. Θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Κυμπαρίδη και τους υπόλοιπους συνομιλητές στο πάνελ». «Μακάρι να επαναλαμβάνονται τέτοιου είδους πρωτοβουλίες που βγάζουν από την ομίχλη μια σειρά πολιτικών, που η Ελλάδα έχει χρέος να εφαρμόσει, προκειμένου να κατοχυρώνει συστηματικά τα εθνικά κυριαρχικά της δικαιώματα» υπογράμμισε ο κ. Στυλιανίδης.
Ερωτηθείς για την αναγκαιότητα της χώρα μας να εκμεταλλευτεί, παρόμοια με την Κύπρο, την Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη, ο κ. Στυλιανίδης επισήμανε ότι «κατά την περίοδο θήτευσα στο Υπουργείο Εξωτερικών, αυτό ήταν μια από τις πρώτες διακριτές και διακρατικές πρωτοβουλίες αφού ταξιδεύοντας σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες βάλαμε τις βάσεις για την συμφωνία και την ανακήρυξη της εθνικής ΑΟΖ. Αυτή η προσπάθεια θα πρέπει να συνεχιστεί και από αυτήν την κυβέρνηση». «Να μη μας αποπροσανατολίζει η οικονομική κρίση», ανέφερε χαρακτηριστικά και συνέχισε «διότι μέσα από την κατοχύρωση της εθνικής αποκλειστικής οικονομικής ζώνης είναι βέβαιο ότι θα δημιουργηθούν καινούργιες πλουτοπαραγωγικές πηγές, που θα συμβάλλουν και στην ανάταξη και στην ανάπτυξη της οικονομίας μας». Αναφορικά με τις προκλήσεις και τις αξιώσεις, που προβάλλει η Τουρκία επί της ΑΟΖ, παρέπεμψε στο διεθνές δίκαιο της θάλασσας, το οποίο, όπως σημείωσε, έχει πια συμπεριλάβει την ΑΟΖ ως κυρίαρχο μέτρο, εξέφρασε την πεποίθηση ότι «αυτό είναι ένα πολύτιμο εργαλείο στα χέρια μας, με τη χρήση και όχι με την απεμπόλησή του».
Ο κ. Παπαντωνίου υποστήριξε στην ομιλία του ότι «η ΑΟΖ καθορίζεται με βάση το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, και προέτρεψε όποιο κράτος την αμφισβητεί, αλλά και για οποιαδήποτε αξίωσή της να αποταθεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ή σε διαιτησία, για να την καθορίσουν. Όσον αφορά τις γεωτρήσεις, που γίνονται αυτόν τον καιρό στην ΑΟΖ της Κύπρου και στις προσδοκίες, που υπάρχουν, για την ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας, υποστήριξε ότι «αν βρεθούν τόσα πολλά κοιτάσματα και αν την υποστηρίξουν οι μεγάλες δυνάμεις, μπορεί να γίνει οτιδήποτε η Κύπρος, όχι μόνο Κατάρ και Κουβέιτ και Σαουδική Αραβία, αλλά και να καταστεί η ευρύτερη περιοχή σε ζώνη ειρήνης και φιλίας, λόγω των συμφερόντων, τα οποία υπάρχουν». Ερωτηθείς γιατί τα προηγούμενα χρόνια δεν είχε αναδειχθεί το ζήτημα της αξιοποίησης του φυσικού πλούτου στην ΑΟΖ της Κύπρου, ο κ. Παπαντωνίου τόνισε ότι «αυτό συνέβαινε γιατί τα συμφέροντα των κρατών, που γειτνιάζουν, ήταν αντικρουόμενα ή συγκρουόμενα, ενώ δεν το επέτρεπαν και οι μεγάλοι και δυνατοί της γης».
Για το νομικό κομμάτι της ΑΟΖ μίλησε ο κ. Αντωνόπουλος που ανέλυσε την έννοιά της στο Διεθνές Δίκαιο, τα δικαιώματα που έχουν τα παράκτια και τα τρίτα κράτη, ενώ εξήγησε και τη σχέση της με την υφαλοκρηπίδα, κάτι που ενδιαφέρει ιδιαίτερα και τη χώρα μας. Αναφορικά με τα δικαιώματα τρίτων κρατών επί της ΑΟΖ, ο κ. Αντωνόπουλος επισήμανε ότι «αφορούν μόνο τα ύδατα και όχι το βυθό της, ο οποίος υπάγεται στο καθεστώς της υφαλοκρηπίδας. Εκεί τα δικαιώματα του παράκτιου κράτους είναι αποκλειστικά, δηλαδή δε μπορεί κανένα τρίτο κράτος να προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια έρευνας και εκμετάλλευσης, χωρίς τη συναίνεση του παράκτιου κράτους».
«Στην περίπτωση της Ελλάδος» ο . κ. Αντωνόπουλος υποστήριξε ότι «το γεγονός ότι υπάρχει ζήτημα οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας από τη δεκαετία του ’70, έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορεί η Ελλάδα να θεσπίσει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, χωρίς να τεθεί ζήτημα οριοθέτησης με το κράτος, του οποίου οι ακτές αντίκεινται με τις δικές μας».
Ενώ σε ό,τι αφορά τις αξιώσεις της Τουρκίας έναντι της Κύπρου, ο κ. Αντωνόπουλος υποστήριξε ότι «η Τουρκία, λόγω του μεγέθους της και του μήκους των ακτών της, θεωρεί ότι ενδεχομένως η Κύπρος δικαιούται μικρότερης έκτασης ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα. Αυτό είναι ζήτημα που θα επιλυθεί είτε με απευθείας συμφωνία μεταξύ των δυο κρατών, είτε από ένα τρίτο μέρος, δηλαδή από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ή από ένα διαιτητικό δικαστήριο. Είναι πάγια τακτική της Τουρκίας να προβάλει υπερβολικές απαιτήσεις, έτσι ώστε να πετύχει αυτά, που πραγματικά επιθυμεί». Ερωτηθείς για το αν η ΑΟΖ είναι αμφισβητούμενες ζώνες δήλωσε ότι «κάθε κράτος έχει δικαίωμα να θεσπίσει ΑΟΖ, απλά επειδή αυτή η ζώνη έχει ανώτατο επιτρεπτό πλάτος τα 200 ναυτικά μίλια και επειδή είναι αδύνατον στην μεσόγειο να κηρυχτεί μια τέτοια ζώνη, σε αυτό το πλάτος χωρίς να προσκρούσει σε ζώνη άλλου κράτος, ειδικά στην περιοχή της Μεσογείου είναι απαραίτητο να γίνουν συμφωνίες περί οριοθέτησης ή να οριοθετηθούν αντίπαλες διεκδικήσεις από ένα τρίτο μέρος, όπως είναι ένα δικαστήριο ή ένα διαιτητικό όργανο».
«είναι αξιέπαινη η πρωτοβουλία του δικηγορικού συλλόγου» δήλωσε ο κ. Στυλιανίδης που συνέχισε τονίζοντας ότι «να διοργανώσει τη συγκεκριμένη εκδήλωση γιατί προσφέρει τη δυνατότητα στο κοινό της πόλης μας να ενημερωθεί για τις διαστάσεις και τη σημασία της χάραξης μιας εθνικής στρατηγικής, που θα αξιοποιεί όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα και της Ελλάδος, αλλά και της Κύπρου. Θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Κυμπαρίδη και τους υπόλοιπους συνομιλητές στο πάνελ». «Μακάρι να επαναλαμβάνονται τέτοιου είδους πρωτοβουλίες που βγάζουν από την ομίχλη μια σειρά πολιτικών, που η Ελλάδα έχει χρέος να εφαρμόσει, προκειμένου να κατοχυρώνει συστηματικά τα εθνικά κυριαρχικά της δικαιώματα» υπογράμμισε ο κ. Στυλιανίδης.
Ερωτηθείς για την αναγκαιότητα της χώρα μας να εκμεταλλευτεί, παρόμοια με την Κύπρο, την Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη, ο κ. Στυλιανίδης επισήμανε ότι «κατά την περίοδο θήτευσα στο Υπουργείο Εξωτερικών, αυτό ήταν μια από τις πρώτες διακριτές και διακρατικές πρωτοβουλίες αφού ταξιδεύοντας σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες βάλαμε τις βάσεις για την συμφωνία και την ανακήρυξη της εθνικής ΑΟΖ. Αυτή η προσπάθεια θα πρέπει να συνεχιστεί και από αυτήν την κυβέρνηση». «Να μη μας αποπροσανατολίζει η οικονομική κρίση», ανέφερε χαρακτηριστικά και συνέχισε «διότι μέσα από την κατοχύρωση της εθνικής αποκλειστικής οικονομικής ζώνης είναι βέβαιο ότι θα δημιουργηθούν καινούργιες πλουτοπαραγωγικές πηγές, που θα συμβάλλουν και στην ανάταξη και στην ανάπτυξη της οικονομίας μας». Αναφορικά με τις προκλήσεις και τις αξιώσεις, που προβάλλει η Τουρκία επί της ΑΟΖ, παρέπεμψε στο διεθνές δίκαιο της θάλασσας, το οποίο, όπως σημείωσε, έχει πια συμπεριλάβει την ΑΟΖ ως κυρίαρχο μέτρο, εξέφρασε την πεποίθηση ότι «αυτό είναι ένα πολύτιμο εργαλείο στα χέρια μας, με τη χρήση και όχι με την απεμπόλησή του».
Ο κ. Παπαντωνίου υποστήριξε στην ομιλία του ότι «η ΑΟΖ καθορίζεται με βάση το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, και προέτρεψε όποιο κράτος την αμφισβητεί, αλλά και για οποιαδήποτε αξίωσή της να αποταθεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ή σε διαιτησία, για να την καθορίσουν. Όσον αφορά τις γεωτρήσεις, που γίνονται αυτόν τον καιρό στην ΑΟΖ της Κύπρου και στις προσδοκίες, που υπάρχουν, για την ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας, υποστήριξε ότι «αν βρεθούν τόσα πολλά κοιτάσματα και αν την υποστηρίξουν οι μεγάλες δυνάμεις, μπορεί να γίνει οτιδήποτε η Κύπρος, όχι μόνο Κατάρ και Κουβέιτ και Σαουδική Αραβία, αλλά και να καταστεί η ευρύτερη περιοχή σε ζώνη ειρήνης και φιλίας, λόγω των συμφερόντων, τα οποία υπάρχουν». Ερωτηθείς γιατί τα προηγούμενα χρόνια δεν είχε αναδειχθεί το ζήτημα της αξιοποίησης του φυσικού πλούτου στην ΑΟΖ της Κύπρου, ο κ. Παπαντωνίου τόνισε ότι «αυτό συνέβαινε γιατί τα συμφέροντα των κρατών, που γειτνιάζουν, ήταν αντικρουόμενα ή συγκρουόμενα, ενώ δεν το επέτρεπαν και οι μεγάλοι και δυνατοί της γης».
Για το νομικό κομμάτι της ΑΟΖ μίλησε ο κ. Αντωνόπουλος που ανέλυσε την έννοιά της στο Διεθνές Δίκαιο, τα δικαιώματα που έχουν τα παράκτια και τα τρίτα κράτη, ενώ εξήγησε και τη σχέση της με την υφαλοκρηπίδα, κάτι που ενδιαφέρει ιδιαίτερα και τη χώρα μας. Αναφορικά με τα δικαιώματα τρίτων κρατών επί της ΑΟΖ, ο κ. Αντωνόπουλος επισήμανε ότι «αφορούν μόνο τα ύδατα και όχι το βυθό της, ο οποίος υπάγεται στο καθεστώς της υφαλοκρηπίδας. Εκεί τα δικαιώματα του παράκτιου κράτους είναι αποκλειστικά, δηλαδή δε μπορεί κανένα τρίτο κράτος να προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια έρευνας και εκμετάλλευσης, χωρίς τη συναίνεση του παράκτιου κράτους».
«Στην περίπτωση της Ελλάδος» ο . κ. Αντωνόπουλος υποστήριξε ότι «το γεγονός ότι υπάρχει ζήτημα οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας από τη δεκαετία του ’70, έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορεί η Ελλάδα να θεσπίσει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, χωρίς να τεθεί ζήτημα οριοθέτησης με το κράτος, του οποίου οι ακτές αντίκεινται με τις δικές μας».
Ενώ σε ό,τι αφορά τις αξιώσεις της Τουρκίας έναντι της Κύπρου, ο κ. Αντωνόπουλος υποστήριξε ότι «η Τουρκία, λόγω του μεγέθους της και του μήκους των ακτών της, θεωρεί ότι ενδεχομένως η Κύπρος δικαιούται μικρότερης έκτασης ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα. Αυτό είναι ζήτημα που θα επιλυθεί είτε με απευθείας συμφωνία μεταξύ των δυο κρατών, είτε από ένα τρίτο μέρος, δηλαδή από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ή από ένα διαιτητικό δικαστήριο. Είναι πάγια τακτική της Τουρκίας να προβάλει υπερβολικές απαιτήσεις, έτσι ώστε να πετύχει αυτά, που πραγματικά επιθυμεί». Ερωτηθείς για το αν η ΑΟΖ είναι αμφισβητούμενες ζώνες δήλωσε ότι «κάθε κράτος έχει δικαίωμα να θεσπίσει ΑΟΖ, απλά επειδή αυτή η ζώνη έχει ανώτατο επιτρεπτό πλάτος τα 200 ναυτικά μίλια και επειδή είναι αδύνατον στην μεσόγειο να κηρυχτεί μια τέτοια ζώνη, σε αυτό το πλάτος χωρίς να προσκρούσει σε ζώνη άλλου κράτος, ειδικά στην περιοχή της Μεσογείου είναι απαραίτητο να γίνουν συμφωνίες περί οριοθέτησης ή να οριοθετηθούν αντίπαλες διεκδικήσεις από ένα τρίτο μέρος, όπως είναι ένα δικαστήριο ή ένα διαιτητικό όργανο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου